অসমীয়া সাহিত্য

  স্যামুৱেল বেকেটৰ "ৱেইটিং ফৰ গ'ড'": এক সংক্ষেপে পৰ্যালোচনা স্যামুৱেল বেকেটৰ Waiting for Godot (ৱেইটিং ফৰ গ'ড') ১৯৫৩ চনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে মঞ্চস্থ কৰা হয়। এইখন এখন এব্‌সাৰ্ড নাটক (Absurd Drama) য'ত দুজন প্ৰধান চৰিত্ৰ, ভ্লাদিমিৰ (Vladimir) আৰু এষ্ট্ৰাগন (Estragon) , এজন অজানা ব্যক্তিৰ ( গ'ড' ) বাবে অপেক্ষা কৰি থাকে। কিন্তু গ'ড' কেতিয়াও আহে নহয়। নাটকখনত সংলাপৰ পুনৰাবৃত্তি, অসাৰতাৰ অনুভূতি, আৰু সময়ৰ অনিশ্চয়তা প্ৰধানভাৱে প্ৰদৰ্শিত হৈছে। প্ৰধান থিমসমূহ অসাৰবাদ (Absurdism) আৰু অস্তিত্ববাদ (Existentialism) : জীৱনৰ অৰ্থহীনতা আৰু মানুহৰ অনিশ্চিত আশা নাটকখনত ফুটাই তুলিছে। সময় আৰু পুনৰাবৃত্তি : ভ্লাদিমিৰ আৰু এষ্ট্ৰাগনৰ কথোপকথন আৰু ক্ৰিয়াকলাপবোৰ ঘূৰি-ফিৰি একেই হয়, যিয়ে সময়ৰ অসাৰতা বুজাই দিয়ে। আশা আৰু হতাশা : গ'ড'ৰ বাবে সদায় অপেক্ষা কৰাৰ জৰিয়তে মানুহৰ আশা আৰু অৱশেষত হতাশা অনুভৱ কৰা দেখুওৱা হৈছে। প্ৰধান প্ৰতীকসমূহ গ'ড' : তেওঁ ক'ৰবাত ঈশ্বৰৰ প্ৰতীক হ'ব পাৰে, অথবা কোনো অনিশ্চিত মুক্তিৰ আশা। গছ : নাটকখনৰ একমাত্ৰ দৃশ্যপট, যিয়ে জীৱন আৰ...

  "The Necklace" (La Parure) ৰ সংক্ষিপ্তসাৰ - গী দে মোপাছাঁ পৰিচয়: "The Necklace" ( La Parure ) ফ্ৰেন্স লেখক গী দে মোপাছাঁ ৰ ১৮৮৪ চনত প্ৰকাশিত এটি বিখ্যাত ছোটগল্প। এই গল্পখন বিদ্ৰূপ (irony) আৰু সামাজিক মন্তব্য ৰে ভৰিপূৰ, য’ত বিলাসিতা, মৰ্যাদা আৰু ভাগ্যৰ নিষ্ঠুৰ খেল দেখুওৱা হৈছে। গল্পৰ সংক্ষিপ্তসাৰ: মাথিল্ড লুৱাজেল ( Mathilde Loisel ) এজনী মধ্যবিত্ত পৰিয়ালৰ গৃহিনী, কিন্তু তাই অধিক ধন-সম্পত্তি আৰু বিলাসিতা ৰ সপোন দেখে। তাইৰ পতি একজন সাধাৰণ চৰকাৰী কৰ্মচাৰী , যিয়ে তাইৰ খুশিৰ বাবে এটা ধনী সমাজৰ নেমন্তণা উলিয়ায় । কিন্তু মাথিল্ড দুখী হয়, কাৰণ তাইৰ বিলাসী কাপোৰ আৰু গহনা নাই । গৌৰৱ অৰ্জন কৰিবলৈ, তাই তাৰ ধনী বন্ধু মাদাম ফ’ৰেষ্টিয়েৰ ( Madame Forestier ) ৰ পৰা এটা হীরাৰে সাজি থকা হার ধাৰ লৈ যায়। নৃত্য-অনুষ্ঠানত, মাথিল্ড সকলোৰ দৃষ্টি আকর্ষণ কৰে , কিন্তু অনুষ্ঠানৰ পাছত তাই দেখা পায় যে গহনাটো হেৰুৱাই পেলাইছে । লাজতে সত্যটো নক’বলৈ, তাই আৰু তাইৰ পতিক একেই দৰে এটা মূল্যবান গহনা কিনি দিব লগা হয় । ইয়াৰ বাবে, তেওঁলোক দহ বছৰৰ বাবে ঋণত ডুব যায় , কঠোৰ পৰিশ্ৰম কৰে, আৰু দু...

 বিশ্ণু শর্মা হৈছে পঞ্চতন্ত্ৰ ৰ ৰচয়িতা, যি এক প্ৰাচীন ভাৰতীয় গাঁথা আৰু পশু-কাহিনীৰ সংগ্ৰহ। এই গ্ৰন্থটো সাধাৰণতে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩ৰ পৰা ৪শ শতিকাৰ ভিতৰত ৰচিত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। পঞ্চতন্ত্ৰ ৰ ভিতৰত পাঁচখন বই থাকে, য'ত জীৱনৰ মুল্যবান শিক্ষা অন্বেষণ কৰা হৈছে। প্ৰতিটো গল্পই পশুবোৰৰ মাধ্যমে বুদ্ধি, কৌশল আৰু কাৰ্যৰ ফলাফল প্ৰদৰ্শন কৰে। “পঞ্চতন্ত্ৰ কাথামুখম” বুলিও অভিহিত কৰা হয় পঞ্চতন্ত্ৰ ৰ পৰিচয় বা প্ৰাৰম্ভিক অংশক। সাধাৰণতে, এই পৰিচয়ে গ্ৰন্থৰ উদ্দেশ্য আৰু গল্পবোৰৰ পৰিচয় দিয়া হয়। পঞ্চতন্ত্ৰ ৰ কাহিনীত, এক প্ৰাচীন ৰাজাই নিজৰ পুত্ৰসকলৰ বুদ্ধিমত্তা আৰু জ্ঞান বৃদ্ধি কৰিবলৈ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল, যিসকল বাচল-আলাপৰ পৰা তেনেই মন্নাইছিল। সেইবাবে, বিশ্ণু শর্মাই পুত্ৰসকলক আকৰ্ষণীয় ৰূপে জীৱন-বোধৰ পাঠ দিবলৈ পশু-কাহিনী বৰ্ণনা কৰিছিল।

  শুদ্রক: মৃচ্ছকটিকম (ছোট মাটিৰ ৰথ) হৈছে এক প্ৰসিদ্ধ সংস্কৃত নাটক, যি শুদ্রকৰ দ্বাৰা ৰচিত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। এই নাটকখন প্ৰাচীন ভাৰতীয় সাহিত্যৰ এক শ্ৰেষ্ঠ ক্ৰীড়া হিচাপে গণ্য হয়। এই নাটকখন এক কমেডি আৰু প্ৰাচীন সংস্কৃত নাট্যৰ এক অমুল্য ৰচনা হিচাপে পৰিগণিত। এটা সৰু সাৰাংশ: কাহিনী : কাহিনীৰ মুখ্য চৰিত্ৰ হৈছে চৰুদত্ত আৰু বাসন্তিকা । চৰুদত্ত হৈছে এক গৰীব, আশালংঘী ব্ৰাহ্মণ যি বাসন্তিকাক মৰম কৰে, যি এজন সুন্দৰ নর্তকী। তেওঁৰ গৰীবতাৰ সত্ত্বেও, চৰুদত্তৰ সৎতা আৰু মহিমাই বাসন্তিকাক মনোহৰ কৰিছে। কিন্তু নাটকৰ কাহিনীটো জটিল পৰিস্থিতিত পৰিণত হয়, য'ত সমাজৰ ন্যায়, মৰম, বিশ্বাসঘাতকতা আৰু এক দুষ্ট চৰিত্ৰ সমস্থানক ৰ চৰিত্ৰ সন্নিৱিষ্ট হৈছে, যিয়ে শাসকৰ এক লোভী আধিকাৰী আৰু বাসন্তিকাক নিজৰ বাবে চাৰা চাৰা কৰে। এই নাটকখনত এক যাদুৰ মাটিৰ ৰথ ( মৃচ্ছকটিকা )ৰ বিষয়ে উল্লেখ আছে, যিয়ে ঘটনাৰ অগ্ৰগতিৰ বাবে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে। নাটকটোৰ মূখ্য থীম হৈছে মৰম, সমাজৰ বৈষম্য, আৰু সৰলতাৰ সৈতে ইষ্টাৰ পৰিসৰে এক অসম্ভৱ শক্তি-মধ্যৰ দ্বন্দ্ব। সাংস্কৃতিক গুৰুত্ব : মৃচ্ছকটিকম নাটকখন সমাজৰ আসন, মৰম, আৰু সামাজৰ নী...

 কালিদাসৰ অভিজ্ঞানশকুন্তলম (The Recognition of Shakuntala) হৈছে প্ৰাচীন ভাৰতৰ এক শ্ৰেষ্ঠ নাট্যকাৰ আৰু কবি কালিদাসৰ দ্বাৰা ৰচিত এক পৰিপূৰ্ণ আৰু অমৰ সৃষ্টিৰূপ নাটক। এই নাটকখন সংস্কৃত সাহিত্যৰ এক অতুলনীয় সৃষ্টি আৰু কালিদাসৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ৰচনাসমূহৰ পৰা এক। নাটকৰ সারাংশ নাটকখনৰ কাহিনী প্ৰধানতঃ শকুন্তলা , এক সৰু বনপ্ৰবীণী মাকৰ ছোৱালী আৰু দুশন্ত নামৰ এক ৰাজাৰ মাজৰ মধুৰ আৰু দুখজনক মৰমৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰে। কাহিনীৰ প্ৰধান বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰেম, বাচলতা, পৰিচয়ৰ সন্ধান আৰু দেৱী শক্তিৰ প্ৰভাব। কাহিনীৰ বিৱৰণ অধ্যায় ১ : দুশন্ত ৰাজা, এজন সৰিয়হ মন্নাইৰ পৰা জঙলৰ মাজেৰে যাত্ৰা কৰি থকা অৱস্থাত শকুন্তলাৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰে। শকুন্তলা তেখেতৰ পিতৃ কাণ্বৰ আশ্ৰয়েৰে বনৰ মাজত বাস কৰা। দুজনেই একে অপৰক প্ৰেমৰ সৈতে প্ৰেমিত হয় আৰু সপোনৰ পৰা মন্নাই এক গোপন বিবাহ কৰে। অধ্যায় ২ : দুশন্ত আৰু শকুন্তলা একে অপৰক সঁচা মৰমৰ পৰা পৃথক নোহোৱা পৰিসৰে একান্ত হ'লে, ৰাজা ৰাষ্ট্ৰলৈ উভতি যাব লাগে আৰু শকুন্তলাক তেওঁৰ সঙ্গী হিচাপে ল'বলৈ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। তেখেতে শকুন্তলাক এখন আংটি উপহাৰ হিচাপে দিয়ে। অধ্যায় ৩ : শকুন্তলা গৰ্ভৱতী হৈ পৰে ...

 কালিদাসৰ ৰঘুৱংশম (অথবা ৰঘুৱংশ ) হৈছে সংস্কৃত সাহিত্যের অন্যতম শ্রদ্ধেয় মহাকাব্য। এই কবিতাখনে ৰঘু বংশৰ ইতিহাস বৰ্ণনা কৰে, য'ৰ পৰা দেৱকুমাৰ ৰামৰ দৰে মহান নায়ক জন্মগ্ৰহণ কৰে। এই কবিতাটো ১৯টি সৰু সৰু কন্তোৰ পৰা গঠন কৰা হৈছে, আৰু প্ৰথম দুটা কন্তোৰত কালিদাসে ৰঘু বংশৰ মহিমা আৰু বংশৰ ৰজা সকলৰ গুণৰ বৰ্ণনা কৰিছে। কন্তো ১: প্ৰথম কন্তোৱে ৰঘু বংশৰ মহান বংশাৱলী আৰু সেই বংশৰ ৰজাৰ মহিমাক স্তুতি কৰিছে। এই বৰ্ণনাই ৰঘু নামৰ বংশৰ পুৰাণী ৰজাৰ পৰা আৰম্ভ হয়, যাক ধাৰ্মিকতা, বীৰত্ব আৰু জ্ঞানৰ বাবে জনা যায়। কালিদাসে ৰঘুক এক আদৰ্শৰ ৰজা হিচাপে উপস্থাপন কৰিছে, যাৰ ন্যায়পূৰ্ণ কাৰ্যকলাপে তেওঁৰ ৰাজ্যৰ সমৃদ্ধি আৰু খ্যাতি আনিছিল। এই কন্তোৱে বংশৰ মহিমা আৰু সেই বংশৰ ৰজাৰ ন্যায়, সত্য আৰু গুণৰ ওপৰত জোৰ দিয়ে। কন্তো ২: দ্বিতীয় কন্তোত কালিদাসে ৰঘু ৰজাৰ পুত্রবংশৰ বৰ্ণনা কৰে। এই বংশৰ ৰজাৰ খ্যাতি আৰু শক্তি বৃদ্ধি পায়, আৰু পৰিস্ফুটিত হয় সিহঁতৰ বীৰত্ব আৰু কৃপা। কন্তোৱে ৰঘু বংশৰ ৰজাৰ দ্বাৰা কৰা সাহসী কাৰ্য, ন্যায় আৰু বধিৰতাৰ ওপৰত বিশেষ আলোকপাত কৰে। কালিদাসে এই বংশৰ ৰজাৰ গুণাবলী আৰু ৰাজনৈতিক কৃতিত্বৰ কথা উল্লেখ কৰি, ৰঘু বংশৰ এ...

 F. R. Leavis' The Great Tradition (1948) হৈছে সাহিত্য সমালোচনাৰ এক গুৰুত্বপূর্ণ ক্ৰিতি, য'ত Leavis ইংৰাজী সাহিত্যৰ এক বিশেষ ধাৰাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে। তেওঁৰ মতে, ইংৰাজী সাহিত্যৰ "মহান পৰম্পৰা" মানে হৈছে কিছু নির্বাচিত সাহিত্যিকৰ কাজ, যিসকলে সাহিত্যৰ গভীৰতা আৰু বুদ্ধিজীৱিতাৰ দিশৰ পৰা এক বিশেষ মানদণ্ড স্থাপন কৰিছে। Leavis মন্নাইছিল যে, এই মহান পৰম্পৰা ১৮ শতিকাৰ আৰু ১৯ শতিকাৰ কিছু কেন্দ্ৰীয় লেখকৰ দ্বাৰা পৰিপূৰ্ণ হৈছে, যাৰ ভিতৰত George Eliot, Henry James, Joseph Conrad, আৰু Thomas Hardy ৰ নাম উল্লেখ কৰা হৈছে। তেওঁ এই লেখকবোৰক সাহিত্যৰ বিশাল আৰু নৈতিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা বহুত গুৰুত্বপূর্ণ বুলি ধৰি, অন্য অনেক সাহিত্যিকৰ কামক সমালোচনা কৰিছে। Leavis ৰ মতে, ৰোমান্টিক আন্দোলন আৰু আবেগৰ পূৰ্ণ সাহিত্যৰ দিশত থকা লেখকৰ কামবোৰ তেন্তে তেওঁ মনোৰ্থক আৰু নৈতিক গভীৰতাৰ পৰা পিছ পৰিছে। The Great Tradition ত Leavis যি দৃষ্টিভংগী উপস্থাপন কৰিছে, সেয়া সাহিত্যৰ এক প্ৰকাৰৰ এলিটিজমৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, য'ত সাহিত্যিকৰ কামৰ মূল লক্ষ্য হৈছে মানুহৰ অভিজ্ঞতা আৰু নৈতিক দায়িত্ব। এই ধাৰণাৰ পৰা সাহিত্য সমাল...

 টি. এস. এলিয়টৰ প্ৰবন্ধ "Tradition and the Individual Talent" , যি The Sacred Wood (1920) ৰ পৰা প্ৰকাশিত হৈছিল, আধুনিকতাবাদী সাহিত্য সমালোচনাৰ মুল আধাৰ হিচাপে পৰিগণিত। এই প্ৰবন্ধত এলিয়ট এগৰাকী কবিৰ কাম আৰু সেই কামৰ পূৰ্বৰ সাহিত্যিক পৰম্পৰাৰ সৈতে সম্পৰ্কৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে। এই প্ৰবন্ধৰ কিছুমান মুখ্য ভাবনা হৈছে: পৰম্পৰা আৰু ঐতিহাসিক অবিচ্ছিন্নতা : এলিয়ট যুক্তি কৰে যে সাহিত্য এটা জীৱন্ত পৰম্পৰা, আৰু কোনো কবিৰে কামক এই পৰম্পৰাৰ সৈতে সজাগ হৈ থকাটো অত্যন্ত প্ৰয়োজন। তেওঁ কৈছে যে কবিৰ কাম পৃথকভাৱে বুজি পোৱা নহ’ব পাৰে, সেয়ে ইয়াক পূৰ্বৰ লেখকৰ লগত চলি থকা এক চলিত আলোচনা হিচাপে বুজা উচিত। পৰম্পৰা, এই দৃষ্টিত, এক স্থিৰ বস্তু নহয়, বৰং এটা গতিশীল প্ৰক্ৰিয়া যি প্ৰতিটো নতুন কামৰ সৈতে বিকশিত হয়। কাব্যৰ নৰ্তনশীলতা : এলিয়ট কাব্যৰ বিষয়ে এই ভাবনা আগবঢ়াইছে যে কবিৰ ব্যক্তিগত অনুভূতি আৰু অভিজ্ঞতাৰ স্থান কাব্যত থকা উচিত নহয়। তাৰ পৰিৱৰ্তে, কবীয়ে নৰ্তনশীলতা লক্ষ্য কৰাটো উচিত, যেন তেওঁ তেওঁৰ ব্যক্তিগত আত্মাক কবিতাত গুচাই ৰাখে আৰু কবিতা ঐতিহ্যৰ এক সাংগঠনিক অভিব্যক্তি হিচাপে দাঁড়ায়। এলিয়টৰ মতে, কবিৰ প্ৰতি...

  অন্স দ্য সাবলাইম (বা পেরি হিপ্সাউস ) হৈছে সাহিত্য আৰু বক্তৃতাৰ তাত্ত্বিক গৱেষণাৰ এক গ্ৰন্থ, যিটো পৰম্পৰাগতভাৱে লঙিনাছৰ সৈতে সম্পৰ্কিত, যদিও সঠিক ৰচনাৰ অধিকারী চিহ্নিত হোৱা নাই। এই গ্ৰন্থত "সাবলাইম" (উচ্চতা বা গৌৰৱ) নামৰ এক গুণৰ ওপৰত আলোচনা কৰা হৈছে, যি সাহিত্য আৰু বক্তৃতাত এজন শ্ৰোতাৰ মাজত মহানুভৱতা, বিস্ময় আৰু আবেগিক তীব্ৰতা সৃষ্টিকৰাৰ ক্ষমতা ৰখে। এই গ্ৰন্থটি শাস্ত্ৰীয় ৰেটৰিক আৰু নন্দনতত্ত্বৰ অধ্যয়নত অতি গুৰুত্বপূর্ণ। অন্স দ্য সাবলাইম ৰ কিছু মূল বিষয় আৰু ধাৰণা: সাবলাইমৰ প্রকৃতি : লঙিনাছৰ মতে, সাবলাইম হৈছে এক উচ্চমানৰ গুণ যি বক্তৃতা বা ৰচনা শ্ৰোতাৰ মাজত গভীৰ আবেগ সৃষ্টিৰ মাধ্যমে এক বিশেষ গৰিমা আৰু বিস্ময়ৰ অনুভূতি জাগ্ৰত কৰে। এই গুণটি সৌন্দৰ্য বা মাধুৰ্যৰ পৰা পৃথক, কিয়নো ই সাধারণ অভিব্যক্তিৰ সীমানা পাৰ কৰি অনুভূতিৰ এক নতুন উচ্চতালৈ উঠাই। সাবলাইমৰ উৎসসমূহ : লঙিনাছ সাবলাইমৰ কিছু উৎস চিহ্নিত কৰিছে: মহান চিন্তাধাৰা : গভীৰ আৰু উচ্চ মানৰ চিন্তাধাৰাৰ উপস্থিতি। শক্তিশালী আবেগ : বক্তা বা লেখকৰ ক্ষমতা যি শক্তিশালী আবেগসমূহ সৃষ্টিকৰে আৰু শ্ৰোতাৰ মাজত সেয়া এক অনুৰূপ প্ৰতিক্ৰিয়া উ...

 আৰিস্তটলৰ পোৱেটিক্স হৈছে পশ্চিমী সাহিত্য তত্ত্বৰ ভিতৰত আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী গ্ৰন্থসমূহৰ অন্যতম, য’ত তেওঁ বিভিন্ন সাহিত্যিক ধৰ্মৰ ওপৰত গভীৰ বিশ্লেষণ আগবঢ়াইছে, বিশেষকৈ দুঃখনাট্য , কমেডী আৰু ইপিক ৰ ওপৰত। ইয়াত এই ধাৰণাসমূহৰ ওপৰত এক পুথিভাগ বিশ্লেষণ কৰা হৈছে: 1. দুঃখনাট্য (Tragedy): আৰিস্তটল দুঃখনাট্যক এক কাৰ্যৰ অনুকৰণ হিচাপে বৰ্ণনা কৰিছে, যি গম্ভীৰ, সম্পূৰ্ণ আৰু এক বিশেষ আকাৰৰ হ'ব লাগে। দুঃখনাট্যৰ উদ্দেশ্য হৈছে দর্শকৰ মাজত অনুতাপ আৰু ভয় ৰ অনুভৱ উদ্ৰেক কৰা, আৰু ইয়াৰ যোগেদি কেথাৰ্ছিছ (যাচৰিত অনুভৱৰ পৰিস্কাৰ বা শুদ্ধিকৰণ) লাভ কৰা। দুঃখনাট্যৰ মূল উপাদানসমূহ হৈছে: প্লট : আৰিস্তটলৰ মতে, দুঃখনাট্যৰ সৰ্বাপৰী উপাদান হৈছে প্লট, যি চৰিত্ৰৰ পৰা বেছি গুৰুত্বপূর্ণ। এটা ভালভাবে গঢ়া প্লটে স্পষ্ট আৰম্ভণি, মদ্ধ্যম আৰু অন্ত পৰিসৰ প্ৰদান কৰিব লাগে, য'ত ঘটনা এক কাৰণ-ফলৰ নিয়মত সংযুক্ত থাকে। এই প্লটৰ পৰা পেৰিপেটিয়া (ভাৱৰ পৰিৱৰ্তন) আৰু আনাগনোৰিসিস (পৰিচয় বা উদ্‌ঘাটন) সৃষ্টি হ'ব পাৰে। এই পৰিৱৰ্তন আৰু উদ্‌ঘাটন দুঃখনাট্যৰ আবেগিক প্ৰভাৱৰ বৃদ্ধি কৰে। চৰিত্ৰ : দুঃখনাট্যৰ নায়ক সাধাৰণতে এক অভিজ...

  বস্তুসংস্কৃতি আৰু পরিবহণ শিল্প: পৰম্পৰা আৰু পৰিবৰ্তন – মৰণ, হাজং, সোনোৱাল-কাচাৰী, গাৰো আৰু মণিপুৰী জনগণের পৰিপ্ৰেক্ষিতত প্ৰস্তাৱনা: বস্তুসংস্কৃতি আৰু পরিবহণ শিল্প হৈছে মানুহৰ জীৱনৰ অঙ্গ, যি একে সময়ত দৈহিক আৰু অভ্যন্তৰীণ ঐতিহ্যৰ প্ৰতিফলন। ইয়াত সেয়ে সেই বস্তুসমূহ, আচাৰ-ব্যৱহাৰ, পূজা-অর্চনা আৰু সৃষ্টিশীল শিল্পকলাৰ অন্তৰ্ভুক্ত, যি এক সমাজৰ সাংস্কৃতিক পৰিচয় আৰু মূল্যবোধৰ প্ৰতিফলন। অসমৰ আৰু পূৰ্বোত্তৰ ভাৰতৰ মৰণ, হাজং, সোনোৱাল-কাচাৰী, গাৰো আৰু মণিপুৰী জনগণৰ পৰিসৰে বস্তুসংস্কৃতি আৰু পরিবহণ শিল্পৰ বিশেষ ঐতিহ্য বিদ্যমান। এই প্ৰবন্ধত পৰম্পৰা আৰু পৰিবৰ্তনৰ মধ্যস্থ পৰিসৰে এই জনগণৰ বস্তুসংস্কৃতি আৰু পরিবহণ শিল্পৰ বিকাশ আৰু পৰিবৰ্তনৰ অধ্যয়ন কৰা হৈছে। ১. মৰণ জনগণ: মৰণ জনগণ মূলত চাহ বাগিচাৰ কৰ্মী হিচাপে পৰিচিত, আৰু তেওঁলোকৰ সাংস্কৃতিক ইতিহাস এক মিলিত প্ৰভাৱৰ ফলস্বৰূপ। তেওঁলোকৰ বস্তুসংস্কৃতিৰ অন্তৰ্গত পৰম্পৰাগত পৰিধান, হস্তশিল্প আৰু গৃহস্থলীৰ সামগ্ৰী, যেনে বঁambooৰ বাচল, কাঠৰ সঁজুলি আৰু বস্ত্ৰসমূহ। এই বস্তুসমূহ মাত্ৰ কাৰ্য্যগত উদ্দেশ্যৰে নহয়, বরং তেওঁলোকৰ প্ৰাকৃতিক দৰুণৰ সৈতে সংযোগৰ প্ৰতিফল...

  সংস্কৃত সাহিত্য: ইতিহাস, বৈশিষ্ট্য আৰু শ্ৰেণীসমূহ 1. সংস্কৃত সাহিত্যৰ ইতিহাস সংস্কৃত সাহিত্যৰ এক দীঘল আৰু সমৃদ্ধ ইতিহাস আছে, যিটো বহু শতিকাৰ পৰা বিস্তৃত। সংস্কৃত সাহিত্যৰ উত্পত্তি পৰম্পৰাগতভাৱে বেদৰ সৈতে জড়িত, যিবোৰ হৈছে সংস্কৃত ভাষাৰ আটাইতকৈ পুৰাণী সাহিত্যকৃতি। বেদীকাল (প্ৰায় ১৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব - ৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব) সংস্কৃত সাহিত্যৰ সৰ্বপ্ৰথম ৰূপ বেদীকালত প্ৰকাশিত হৈছিল। বেদসমূহ হৈছে চাৰিটা মুখ্য বেদ: ৰিগ্বেদ , যজুৰ্বেদ , সমৱেদ আৰু অথৰ্ববেদ । বেদী সাহিত্যৰ অংশ হিচাপে উপনিষদ , ব্ৰাহ্মণ আৰু আৰণ্যক বৰ্ণনা কৰা হৈছে, যাৰ ভিতৰত দাৰ্শনিক আৰু ধৰ্মীয় আলোচনাসমূহ, পূজা আৰু মহাকর্ষৰ পৰিসৰে আলোচনা কৰা হৈছে। ক্লাসিকাল যুগ (প্ৰায় ৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্ব - ১২০০ খ্ৰীষ্টাব্দ) এই সময়ছোৱাত সংস্কৃত সাহিত্যৰ বিকাশ বিশেষকৈ মহাকাব্য, নাটক আৰু কবিতাৰ আকাৰত হৈছিল। মহাকাব্যসমূহ : ভাৰতীয় সাহিত্যৰ দুই বৃহৎ মহাকাব্য, মাহাভাৰত আৰু ৰামায়ণ এই সময়ছোৱাত ৰচিত হৈছিল। এইবোৰ সংস্কৃত সাহিত্যৰ মূল সংগ্ৰহ হিচাপে গণ্য হয় আৰু ভাৰতীয় সংস্কৃতি আৰু সাহিত্যত ইয়াৰ গভীৰ প্ৰভাৱ আছে। নাটক আৰু কবিতা : নাটকক কালিদাস ৰ দৰে নাট্য...

 ইণ্ডিয়ান সমালোচনা হৈছে ভাৰতৰ সাহিত্য, শিল্প, দৰ্শন আৰু সামাজিক ব্যৱস্থা আদি ক্ষেত্ৰত হোৱা বিশ্লেষণ আৰু সমালোচনাৰ এক সমষ্টি। ভাৰতৰ ইতিহাস, সংস্কৃতি আৰু ধৰ্মৰ বৈচিত্রৰ পৰা উৎপন্ন এই সমালোচনা সমালোচনাৰ বিভিন্ন শাখা আৰু দিশৰ সৈতে বিকাশ লাভ কৰিছে। প্ৰধান শাখাসমূহৰ ভিতৰত থকা কিছু বিশেষ ক্ষেত্ৰ হৈছে: ১. প্ৰাচীন ভাৰতীয় সমালোচনা ভাৰতীয় সাহিত্য তত্ত্বৰ প্ৰাৰম্ভিক আধাৰ হৈছে প্ৰাচীন গ্ৰন্থসমূহ যেনে নাট্য শাস্ত্ৰ (ভারত মুনি), যি নাটক, সংগীত আৰু অভিনয় শিল্পৰ ওপৰত আলোচনা কৰে। আন কিছু গুৰুত্বপূর্ণ গ্ৰন্থ হৈছে কব্য দৰ্শন (দণ্ডিন) আৰু ৰস তত্ত্ব (অভিনৱগুপ্ত)। এই গ্ৰন্থসমূহত "ৰস" (ভাব) আৰু "ধ্বনি" (পৰামৰ্শ) আদি তত্ত্বসমূহৰ বিশ্লেষণ আছে, যি ভাৰতীয় সাহিত্য বিশেষকৈ কবিতা আৰু নাটকৰ ক্ষেত্ৰত মুখ্য। ২. ভক্তি আৰু সুফী কবিতা সমালোচনা ভক্তি আন্দোলন আৰু সুফী পৰম্পৰাই ধৰ্ম, ভক্তি আৰু আধ্যাত্মিক অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত সমালোচনাৰ গুৰুত্ব দিছে। কবি যেনে কবীর, মীৰাবাই আৰু গুৰু নানক, নিজৰ কবিতাৰ জৰিয়তে সমাজৰ পৰম্পৰাগত নীতি আৰু ধৰ্মীয় আচারৰ ওপৰত আক্রমণ কৰি ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা আৰু ভক্তিত অধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰি...

  পশ্চিমী সাহিত্য সমালোচনা (Western Literary Criticism) হৈছে সাহিত্যৰ বিশ্লেষণ, ব্যাখ্যা আৰু মূল্যায়নৰ বাবে ব্যৱহৃত বিভিন্ন দৃষ্টিভংগী, সিদ্বান্ত আৰু ধাৰণাৰ সংমিশ্ৰণ। এটি পশ্চিমী সংস্কৃতিৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত সাহিত্যৰ বিষয়ে বিচাৰ কৰা হৈছে। এই সমালোচনাৰ পথই সময়ৰ সৈতে বিভিন্ন ঐতিহাসিক পৰ্য্যায়ৰ পৰা বিকশিত হৈছে, আৰু প্ৰতিটি পৰ্যায়ই সাহিত্যৰ অধ্যয়ন আৰু বিশ্লেষণৰ নতুন নতুন দৃষ্টিভংগী প্ৰৱৰ্তন কৰিছে। এতিয়া পশ্চিমী সাহিত্য সমালোচনাৰ কিছু গুৰুত্বপূর্ণ পৰ্যায় আৰু পৰিস্ফুট বিষয়সমূহ আলোচনা কৰোঁ: ১. প্ৰাচীন গ্ৰীক আৰু ৰোমান সমালোচনা পশ্চিমী সাহিত্য সমালোচনাৰ মুল ভিত্তি প্ৰাচীন গ্ৰীক দার্শনিকৰ পৰা আৰম্ভ হয়। প্লেটো আৰু আৰিষ্টটল ৰ মতবাদই ইষ্টাৰ্ণ সাহিত্য সমালোচনাৰ প্ৰথম দিশ নিৰ্দেশ কৰিছিল। প্লেটো (তেওঁৰ গণতন্ত্র গ্ৰন্থত) কবিতাৰ মূল্য পৰিসমাপ্তি কৰা আৰু সাহিত্যৰ প্ৰতি নিজৰ সন্দেহ প্ৰকাশ কৰিছিল। আৰিষ্টটল (তেওঁৰ পইটিক্স গ্ৰন্থত) কাব্যৰ বাচনিক গঠন, চরিত্ৰৰ গভীৰতা, আৰু নাটকীয় কাঠামো বিশ্লেষণ কৰিছিল। ২. পুনৰজন্মকালীন সমালোচনা (Renaissance Criticism) পুনৰজন্মকালীন যুগত গ্ৰীক-ৰোমান শাস্ত্ৰীয় মতবাদৰ পুনঃপ্...

 অসমীয়া কবিতাৰ ইতিবৃত্ত (১৮৮৯-২০১৫) অসমীয়া কবিতাই ১৮৮৯ ৰ পৰা ২০১৫লৈ এক দীঘলীয়া যাত্ৰা অতিক্ৰম কৰিছে, য'ত সমাজ, ৰাজনীতি, আৰু সাহিত্যিক সৌন্দৰ্যৰ পৰিৱৰ্তন ধৰি বহুবিধ বিষয়ে প্ৰতিফলিত হৈছে। তলত এই সময়ছোৱাৰ বিভিন্ন পৰ্বৰ সংক্ষিপ্ত বিৱৰণ দিয়া হ’ল— প্ৰাৰম্ভিক অসমীয়া কবিতা (১৮৮৯-১৯২০) উনবিংশ শতিকাৰ শেষৰফালে আধুনিক অসমীয়া কবিতাৰ বিকাশ ঘটিবলৈ ধৰিছিল। হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা আৰু লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা এই সময়ত গুৰুত্বপূর্ণ অৱদান আগবঢ়াইছিল। চন্দ্ৰধৰ বৰুৱা আৰু ৰঘুনাথ চৌধুৰী প্ৰকৃতি, ৰোমান্টিকতা আৰু জাতীয়তাবাদৰ ভাবধাৰাৰে কবিতা ৰচনা কৰিছিল। অসমীয়াত ছন্দোবদ্ধ কবিতাৰ প্ৰচলন শক্তিশালী হৈছিল। নৱ-ৰোমান্টিক আৰু প্ৰগতিশীল যুগ (১৯২০-১৯৪০) জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা আৰু অম্বিকাগিৰি ৰায়চৌধুৰী ৰ কবিতাত দেশপ্ৰেম আৰু সমাজসংশোধনৰ ভাবনা গুৰুত্ব লাভ কৰিছিল। দেৱেন্দ্ৰনাথ বেজবৰুৱা আৰু নৱকান্ত বৰুৱা নতুন সাহিত্যিক প্ৰবণতা আনিছিল। এই সময়ৰ কবিতাত জাতীয়তাবাদ, সাম্যবাদ, আৰু ব্যক্তিস্বাতন্ত্ৰ্যৰ প্ৰভাৱ পৰিলক্ষিত হয়। স্বাধীনতা পরৱর্তী অসমীয়া কবিতা (১৯৫০-১৯৭০) এই সময়ত অস্তিত্ববাদ আৰু আধুনিকতাৰ প্ৰৱণতা দেখা পোৱা যায...

  অসমীয়া ভাষাৰ উদ্ভৱ আৰু বিকাশ অসমীয়া ভাষা হৈছে ভাৰতীয়-আৰ্য ভাষাসমূহৰ অন্যতম এগৰাকী ভাষা, যাৰ মূল প্ৰধানকৈ অসম আৰু উত্তৰ-পূৱ ভাৰতত বিস্তৃত। ইয়াৰ বিকাশ বহু শতিকা জুৰি বিস্তৃত হৈ আছে, য'ত বিভিন্ন ৰাজনীতি, সমাজ আৰু সাংস্কৃতিক কাৰকসমূহে প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিছে। ১. উৎপত্তি আৰু প্ৰাৰম্ভিক বিকাশ (১০শ শতিকাৰ পূৰ্বে) অসমীয়া ভাষাৰ উৎপত্তি ভাৰতীয়-আৰ্য প্ৰাকৃত আৰু অপভ্ৰংশ ভাষাৰ পৰা হৈছে। ইয়াৰ শিকড় বঙ্গালী, মৈথিলী আৰু উড়িয়া ভাষাৰ লগত সংলগ্ন। প্ৰাচীন কালত অসমত বেদিক সংস্কৃত আৰু মাগধী প্ৰাকৃত ভাষাৰ প্ৰভাব আছিল, যি কালক্রমে অসমীয়াৰ স্বতন্ত্ৰ ৰূপ ধাৰণ কৰে। এই সময়ত অসম কামৰূপ ৰাজ্য (৪ৰ্থ–১২শ শতিকাৰ) অন্তৰ্গত আছিল, য'ত সংস্কৃত আছিল মুখ্য সাহিত্য আৰু ৰাজকীয় ভাষা। কিন্তু সাধাৰণ জনতাই যি ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছিল, তাক অপভ্ৰংশ ৰূপত গণ্য কৰা হৈছিল, যি পিছলৈ অসমীয়াৰ ৰূপ লৈ উঠে। ২. মধ্যযুগ (১০শ–১৭শ শতিকা): গঠনৰ সময়কাল ১০শ শতিকাৰ পৰা অসমীয়া ভাষা পৃথক ভাষা হিচাপে গঢ় লয়। অসমীয়া ভাষাৰ আটাইতকৈ প্ৰাচীন লিখিত নথিপত্ৰ কামৰূপৰ শিলালিপিসমূহত পোৱা যায়, যেনে দহ পাৰ্বতীয়া শিলালিপি আৰু নগাঁও শিলালিপি ...

  মাধৱ কন্দলিৰ ৰামায়ণৰ সংক্ষেপ "কথা ৰামায়ণ" নামেৰে পৰিচিত মাধৱ কন্দলিৰ ৰামায়ণ অসমীয়া ভাষাৰ আটাইতকৈ প্রাচীন ৰামায়ণ কাব্য । ১৪শ শতিকাত মাধৱ কন্দলিয়ে ৰচনা কৰা এই গ্ৰন্থটি বাল্মীকিৰ ৰামায়ণ অনুসৰণ কৰি লিখা হৈছিল, কিন্তু ইয়াত কিছুমান বিশেষ বৈশিষ্ট্য দেখা যায়। কথা ৰামায়ণৰ মূল কাহিনী ১. বালকাণ্ড (শৈশৱ অধ্যায়) অযোধ্যাৰ রাজা দশৰথ পুত্ৰ লাভৰ আশাত যজ্ঞ কৰে আৰু ৰাম, লক্ষ্মণ, ভৰত আৰু শত্রুঘ্নৰ জন্ম হয়। ঋষি বিশ্বামিত্ৰ ৰাম-লক্ষ্মণক লৈ ৰাক্ষসী তাডকা আৰু সুবাহুক বিনাশ কৰে। জনকৰ ৰাজসভাত ৰামৰ দ্বাৰা শিৱৰ ধনু ভংগ হয় আৰু সীতাৰ সৈতে বিবাহ সম্পন্ন হয়। ২. অযোধ্যাকাণ্ড (অযোধ্যা অধ্যায়) দশৰথে ৰামক ৰাজা হোৱাৰ সিদ্ধান্ত লয়, কিন্তু কৈকেয়ীয়ে মন্ত্ৰীৰ প্ৰভাৱত ৰামৰ ১৪ বছৰ বনবাস দাবী কৰে। ৰাম, সীতা আৰু লক্ষ্মণ বনৰ বাসস্থানলৈ গুচি যায়। ৩. অৰণ্যকাণ্ড (অৰণ্য অধ্যায়) দণ্ডকাৰণ্য বনত তেওঁলোকে বাস কৰে। শূৰ্পনখাই ৰামক প্ৰেমৰ প্ৰস্তাৱ দিয়ে, কিন্তু লক্ষ্মণে তেওঁৰ নাক কাটি দিয়ে। ৰাৱণে প্রতিশোধ লবলৈ মাৰীচক সোণালী হৰিণ ৰূপে প্ৰেৰণ কৰি সীতাক অপহৰণ কৰে। ৪. কিশ্কিন্ধাকাণ্ড (কিশ্কিন্ধ...

  সাহিত্য অকাদেমি বঁটা: অসমীয়া ভাষাত সাহিত্য অকাদেমি বঁটা লাভ কৰা লেখকৰ তালিকা— ২০২০: অপূৰ্ব কুমাৰ শইকীয়া (গল্পসংগ্ৰহ বেঙছটা ) ২০২১: অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী (উপন্যাস ইয়াত এখন অৰণ্য আছিল ) ২০২২: মনোজ কুমাৰ গোস্বামী (গল্পসংগ্ৰহ ভুল সত্য ) ২০২৩: প্ৰণৱজ্যোতি ডেকা ( ডঃ প্ৰণৱজ্যোতি ডেকাৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প ) ২০২৪: সমীৰ তান্তি (কবিতা সংকলন ফাৰিংবৰে বতৰ কথা জানে ) যুৱা বঁটা (Yuva Puraskar): যুৱ সাহিত্যত আগশাৰীৰ স্থানে থকা লেখকৰ তালিকা— ২০২০: দ্বিজেন দাস (কবিতা সংকলন মেঘ-ঘোৰা ) ২০২১: অভিজিৎ বৰা (গল্পসংগ্ৰহ ডেউকা ক'বাই যায় ) ২০২২: প্ৰদ্যুম্ন কুমাৰ গগৈ ( চকী আৰু অন্যান্য গল্প ) ২০২৩: জিন্তু গীতাৰ্থ ( মন মৰা তৰা ) ২০২৪: নয়নজ্যোতি শৰ্ম ( জাল কটা জুই ) বাল সাহিত্য বঁটা (Bal Sahitya Puraskar): শিশু সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত পৰিচিত লেখকৰ তালিকা— ২০২০: মধুৰিমা ঘৰ্ফালিয়া ( ফোচং ) ২০২১: মৃণাল চন্দ্ৰ কলিতা ( বকুল ফুলৰ ডালে ) ২০২২: দিগন্ত ওজা ( ডাঙৰ মানুহৰ সাধু ) ২০২৩: ৰথীন্দ্ৰনাথ গোস্বামী ( পোৱালমণি আৰু চিচিঙাৰৰ দুঃসাহসিক অভিযান ) ২০২৪: ৰঞ্জু হাজৰিকা ( বিপন্ন বিস্ময় খেল )

  T20 বিশ্বকাপ: এটি এখনৰ ক্ৰিকেটিং মহোৎসৱ T20 বিশ্বকাপ হৈছে পৃথিৱীৰ অন্যতম উৎকৃষ্ট আৰু ব্যাপকভাৱে অনুসৰণ কৰা ক্ৰিকেট প্ৰতিযোগিতা। আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় ক্ৰিকেট কাউন্সিল (ICC) দ্বাৰা পৰিচালিত, এই প্ৰতিযোগিতাত বিভিন্ন দেশৰ দলসমূহে ক্ৰিকেটৰ আটাইতকৈ ক্ষিপ্ৰ আৰু ৰোমাঞ্চকৰ ৰূপ, টুৱেন্টি২০ (T20) ক্ৰিকেটত প্ৰতিযোগিতা কৰে। ২০০৭ চনত আৰম্ভ হোৱাৰ পৰা, এই প্ৰতিযোগিতাই ভক্তসমূহৰ মাজত অপৰিসীম জনপ্ৰিয়তা লাভ কৰিছে, তাৰ দ্ৰুত গতি, নাটকীয় মুহূৰ্ত, আৰু অনিশ্চিত ফলাফলৰ বাবে। ইতিহাস আৰু পৰিৱৰ্তন প্ৰথম T20 বিশ্বকাপ ২০০৭ চনত দক্ষিণ আফ্ৰিকাত অনুষ্ঠিত হৈছিল, য'ত ভাৰতই পাকিস্তানক চূড়ান্ত খেলত পৰাস্ত কৰি প্ৰথম চেম্পিয়ন হৈছিল। এই প্ৰতিযোগিতাৰ সফলতাই T20 ক্ৰিকেটক মূল প্ৰৱাহত আনি দিছিল আৰু বিশ্বজুৰি ইয়াৰ দ্রুত বিস্তাৰ ঘটাইছিল। তাৰপাছৰ পৰাই, এই প্ৰতিযোগিতা প্ৰতি দুটাৰ পৰা চাৰিটা বছৰৰ অন্তৰত অনুষ্ঠিত হৈ আহিছে, য'ত বিভিন্ন দলৰ খেলুৱৈসকলে নিজৰ দক্ষতা প্ৰদৰ্শন কৰিছে। পশ্চিম ইণ্ডিজ, ইংলেণ্ড, আৰু অষ্ট্ৰেলিয়াৰ দৰে দলে একাধিকবাৰ এই খিতাপ জিকিছে। ৰূপৰেখা আৰু গঠন T20 বিশ্বকাপত সাধাৰণতে যোগ্যতা পৰ্যায়, গ্ৰুপ পৰ্যায়, সুপার ১২, ...

 2024 ১২। চমুকৈ লিখাঃ (যিকোনো দুটা) (ক) ধাতুৰ পিছত যোগ হোৱা প্রত্যয়ক কি প্রত্যয় বোলে? চাৰিটা উদাহৰণ ভাঙি দেখুওৱা। উঃ:- কৃৎ প্ৰত্যয় বোলে। উদাহৰণ- নাচ+অনী= নাচনী কান্দ + উৰা = কান্দুৰা শো + অন= শোৱন বহ + উৱা = বহুৱা (খ) বিভক্তি কাক বোলে? বিভক্তিৰ শ্ৰেণী বিভাজন কৰি দেখুওৱা। উঃ যিবোৰ সৰ্গই বাক্যত প্ৰযুক্ত শব্দবোৰৰ ক্ৰম নিৰ্ণয় কৰি অৰ্থৰ সংগতি ৰক্ষা কৰে আৰু যিবোৰ সৰ্গ যুক্ত হলে শব্দৰ ৰূপৰ পৰিৱৰ্তন ঘটে, সেইবোৰ সৰ্গই বিভক্তি। (গ) মানৱ শৰীৰৰ অংগ বুজোৱা তিনিটা ভিন্ন জতুৱা ঠাঁচৰ প্রয়োগ লিখাঁ। ১৩। তলৰ যিকোনো ছটা শব্দত যোগ হোৱা প্রত্যয়বোৰ ভাঙি কি প্রত্যয় যোগ হৈছে লিখা: ১x৬=৬ পনীয়া , সমজুৱা,  গল্পকাৰ,  খাৱৰীয়া:- খা + অৰীয়া ( কৃৎ প্ৰত্যয় ) লেখাৰু:- লিখ + আৰু ( কৃৎ প্ৰত্যয়) সাহিয়াল , গুৰিয়াল,  জোনাকী,  পঢ়ুরৈ ১৪। তলত দিয়া জতুৱা-ঠাঁচবোৰৰ অৰ্থ লিখি একোটাকৈ বাক্য-ৰচনা কৰাঁ (যিকোনো চাৰিটা) কথা চহকী,  গা গধুৰ,  ঘৰ গোনা,  চকুৰ মণি,  ঢৌতে খৰ মৰা,  দাঁতে-ওঁঠে নলগা,  মাটিৰ মানুহ,  যাউতিযুগীয়া :-( চিৰস্থায়ী) তাজমহল পৃথিৱীৰ এটা যাউতিযোগীয়া সৌধ। 2023 ১২। ...