F. R. Leavis' The Great Tradition (1948) হৈছে সাহিত্য সমালোচনাৰ এক গুৰুত্বপূর্ণ ক্ৰিতি, য'ত Leavis ইংৰাজী সাহিত্যৰ এক বিশেষ ধাৰাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে। তেওঁৰ মতে, ইংৰাজী সাহিত্যৰ "মহান পৰম্পৰা" মানে হৈছে কিছু নির্বাচিত সাহিত্যিকৰ কাজ, যিসকলে সাহিত্যৰ গভীৰতা আৰু বুদ্ধিজীৱিতাৰ দিশৰ পৰা এক বিশেষ মানদণ্ড স্থাপন কৰিছে।
Leavis মন্নাইছিল যে, এই মহান পৰম্পৰা ১৮ শতিকাৰ আৰু ১৯ শতিকাৰ কিছু কেন্দ্ৰীয় লেখকৰ দ্বাৰা পৰিপূৰ্ণ হৈছে, যাৰ ভিতৰত George Eliot, Henry James, Joseph Conrad, আৰু Thomas Hardy ৰ নাম উল্লেখ কৰা হৈছে। তেওঁ এই লেখকবোৰক সাহিত্যৰ বিশাল আৰু নৈতিক দৃষ্টিকোণৰ পৰা বহুত গুৰুত্বপূর্ণ বুলি ধৰি, অন্য অনেক সাহিত্যিকৰ কামক সমালোচনা কৰিছে। Leavis ৰ মতে, ৰোমান্টিক আন্দোলন আৰু আবেগৰ পূৰ্ণ সাহিত্যৰ দিশত থকা লেখকৰ কামবোৰ তেন্তে তেওঁ মনোৰ্থক আৰু নৈতিক গভীৰতাৰ পৰা পিছ পৰিছে।
The Great Tradition ত Leavis যি দৃষ্টিভংগী উপস্থাপন কৰিছে, সেয়া সাহিত্যৰ এক প্ৰকাৰৰ এলিটিজমৰ প্ৰতিনিধিত্ব কৰে, য'ত সাহিত্যিকৰ কামৰ মূল লক্ষ্য হৈছে মানুহৰ অভিজ্ঞতা আৰু নৈতিক দায়িত্ব। এই ধাৰণাৰ পৰা সাহিত্য সমালোচনাত এক মানদণ্ড সৃষ্টি হৈছে, যদিও ইয়াক সমালোচনাৰ সন্মুখীন হ’বলৈও পৰিছিল, বিশেষকৈ সেয়া অধিক বিস্তৃত সাহিত্যিক ধাৰা আৰু আন্দোলনক উপেক্ষা কৰাৰ বাবে।
Comments
Post a Comment