বিশ্ণু শর্মাৰ পঞ্চতন্ত্ৰ

 বিশ্ণু শর্মা হৈছে পঞ্চতন্ত্ৰৰ ৰচয়িতা, যি এক প্ৰাচীন ভাৰতীয় গাঁথা আৰু পশু-কাহিনীৰ সংগ্ৰহ। এই গ্ৰন্থটো সাধাৰণতে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩ৰ পৰা ৪শ শতিকাৰ ভিতৰত ৰচিত বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। পঞ্চতন্ত্ৰৰ ভিতৰত পাঁচখন বই থাকে, য'ত জীৱনৰ মুল্যবান শিক্ষা অন্বেষণ কৰা হৈছে। প্ৰতিটো গল্পই পশুবোৰৰ মাধ্যমে বুদ্ধি, কৌশল আৰু কাৰ্যৰ ফলাফল প্ৰদৰ্শন কৰে।

“পঞ্চতন্ত্ৰ কাথামুখম” বুলিও অভিহিত কৰা হয় পঞ্চতন্ত্ৰৰ পৰিচয় বা প্ৰাৰম্ভিক অংশক। সাধাৰণতে, এই পৰিচয়ে গ্ৰন্থৰ উদ্দেশ্য আৰু গল্পবোৰৰ পৰিচয় দিয়া হয়। পঞ্চতন্ত্ৰৰ কাহিনীত, এক প্ৰাচীন ৰাজাই নিজৰ পুত্ৰসকলৰ বুদ্ধিমত্তা আৰু জ্ঞান বৃদ্ধি কৰিবলৈ ইচ্ছা প্ৰকাশ কৰিছিল, যিসকল বাচল-আলাপৰ পৰা তেনেই মন্নাইছিল। সেইবাবে, বিশ্ণু শর্মাই পুত্ৰসকলক আকৰ্ষণীয় ৰূপে জীৱন-বোধৰ পাঠ দিবলৈ পশু-কাহিনী বৰ্ণনা কৰিছিল।