কালিদাসৰ অভিজ্ঞানশকুন্তলম (The Recognition of Shakuntala) হৈছে প্ৰাচীন ভাৰতৰ এক শ্ৰেষ্ঠ নাট্যকাৰ আৰু কবি কালিদাসৰ দ্বাৰা ৰচিত এক পৰিপূৰ্ণ আৰু অমৰ সৃষ্টিৰূপ নাটক। এই নাটকখন সংস্কৃত সাহিত্যৰ এক অতুলনীয় সৃষ্টি আৰু কালিদাসৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ ৰচনাসমূহৰ পৰা এক।
নাটকৰ সারাংশ
নাটকখনৰ কাহিনী প্ৰধানতঃ শকুন্তলা, এক সৰু বনপ্ৰবীণী মাকৰ ছোৱালী আৰু দুশন্ত নামৰ এক ৰাজাৰ মাজৰ মধুৰ আৰু দুখজনক মৰমৰ কাহিনী বৰ্ণনা কৰে। কাহিনীৰ প্ৰধান বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰেম, বাচলতা, পৰিচয়ৰ সন্ধান আৰু দেৱী শক্তিৰ প্ৰভাব।
কাহিনীৰ বিৱৰণ
অধ্যায় ১: দুশন্ত ৰাজা, এজন সৰিয়হ মন্নাইৰ পৰা জঙলৰ মাজেৰে যাত্ৰা কৰি থকা অৱস্থাত শকুন্তলাৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰে। শকুন্তলা তেখেতৰ পিতৃ কাণ্বৰ আশ্ৰয়েৰে বনৰ মাজত বাস কৰা। দুজনেই একে অপৰক প্ৰেমৰ সৈতে প্ৰেমিত হয় আৰু সপোনৰ পৰা মন্নাই এক গোপন বিবাহ কৰে।
অধ্যায় ২: দুশন্ত আৰু শকুন্তলা একে অপৰক সঁচা মৰমৰ পৰা পৃথক নোহোৱা পৰিসৰে একান্ত হ'লে, ৰাজা ৰাষ্ট্ৰলৈ উভতি যাব লাগে আৰু শকুন্তলাক তেওঁৰ সঙ্গী হিচাপে ল'বলৈ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে। তেখেতে শকুন্তলাক এখন আংটি উপহাৰ হিচাপে দিয়ে।
অধ্যায় ৩: শকুন্তলা গৰ্ভৱতী হৈ পৰে আৰু দুশন্তৰ উভতি আহাৰলৈ অধীৰ হৈ থাকে। তথাপিও, সজত ডৰভাসাৰ অভিশাপে, দুশন্ত শকুন্তলাৰ সকলো স্মৃতি হেৰাই যায়। এই অভিশাপৰ ফলত, দুশন্তে শকুন্তলাক আৰু তেওঁলোকৰ বিবাহৰ বিষয়ে সম্পূর্ণ ভুলি যায়।
অধ্যায় ৪-৫: শকুন্তলা দুঃখিত আৰু নিরাশ হৈ বনৰ পৰা পৰিসৰে ৰাজলৈ যাত্ৰা কৰে। এই সময়ত শকুন্তলাৰ আংটিখন হেৰাই যায়, যি তেওঁলোকৰ পৰিচয়ৰ প্ৰতীক হিচাপে পৰিগণিত আছিল।
অধ্যায় ৬: শকুন্তলা ৰাজ সভালৈ উপস্থিত হয়, কিন্তু আংটি নথকাৰ বাবে তেওঁৰ পৰিচয়ৰ প্ৰমাণৰ অভাব থাকে। কিন্তু দেৱী শক্তিৰ সহায়ত, অৱশেষত দুশন্ত শকুন্তলাৰ স্মৃতি পুনৰ লাভ কৰে আৰু শকুন্তলাক চিনাকি কৰে।
অধ্যায় ৭: দুশন্ত আৰু শকুন্তলা পুনৰ মিলিত হয়। নাটকখনৰ অন্ত পৰিসৰে আনন্দময় মূহূৰ্তৰ সন্মুখীন হয়, ৰাজা শকুন্তলাৰ পৰিচয়ৰ স্মৃতি লাভ কৰে আৰু তেওঁলোকৰ সন্তান বৰুৱাতৰ সৈতে পুনৰ মিলিত হয়।
প্ৰধান বিষয়সমূহ আৰু উপাদান
প্ৰেম আৰু বিচ্ছিন্নতা: নাটকৰ মুখ্য বিষয় হৈছে দুশন্ত আৰু শকুন্তলাৰ মাজৰ মধুৰ প্ৰেম, যি অভিশাপ আৰু দেৱী শক্তিৰ জৰিয়তে পৰিক্ষিত হয়।
স্মৃতি আৰু পৰিচয়: অভিশাপৰ পৰা হোৱা স্মৃতিৰ হেৰুৱা আৰু পৰিচয়ৰ সন্ধান এক গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়।
দেৱী শক্তিৰ প্ৰভাৱ: দেৱদেৱী আৰু সজৰ আগ্ৰহে নাটকখনত আধ্যাত্মিক আৰু পৰলোকিক পৰিসৰে এক বিশেষ স্থান দখল কৰে।
প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশ আৰু আশ্ৰম: নাটকখনৰ বেছিভাগ সময় প্ৰাকৃতিক শান্তিপূর্ণ পৰিসৰেৰে পূৰ্ণ থাকে, যি বিৰতি, সাদাচাৰ আৰু প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্যৰ প্ৰতীক।
ভাষা আৰু শৈলী
কালিদাসৰ কাব্যিক শৈলী নাটকখনত এক বিশেষ আকৰ্ষণ সৃষ্টি কৰে। তেওঁৰ বৰ্ণনাত্মক ভাষা, চিত্ৰশিল্পী তুলনাৰ ব্যৱহাৰ, আৰু দৈহিক আৰু মানসিক অনুভূতিৰ গভীৰতা নাটকৰ উত্কৃষ্টতাক বৃদ্ধি কৰে।
গুৰত্ব আৰু প্ৰভাৱ
কালিদাসৰ অভিজ্ঞানশকুন্তলম ভাৰতীয় সাহিত্য আৰু নাট্যৰ ঐতিহ্যত এক অমৰ স্থান অধিকার কৰিছে। এই নাটকখন বহু ভাষাত অনুবাদিত হৈছে আৰু বহু নাট্য মঞ্চ আৰু চলচ্চিত্ৰত সৃজনশীল ৰূপে পৰিসৰিত হৈছে।
Comments
Post a Comment